Ons lid Yves de Block, ooit begonnen met zeilen bij onze vereniging, is Wereldkampioen ORC Double Handed zeilen geworden.
Hieronder zijn verslag:
Adriatische zee, 16-09, 22.00
Het is een klaarheldere hemel, de maan moet nog op komen. Mia gioia loopt 9 à 10 knopen in de richting 135 graden onder grootzeil en A3. Over 2,5 dag komen we aan bij het kanaal van Korinthe. We moeten vaart maken want er komt veel wind aan in de Egeïsche zee alvorens ze op de wal gaat in Lavrion.
Dit zijn van die momenten dat je stil kan staan bij recente gebeurtenissen. Zo zijn Martin en ik afgelopen week ORC wereldkampioen dual handed geworden. Een mooie prestatie waar we veel energie in gestopt hebben.
Martin benaderde mij in januari. Of ik naar Bari kon komen, om daar met zijn nieuwe boot te zeilen. Het was een gloednieuwe Neo 430. Een full carbon, cruiser racer. Martin is een fijne vent, rustig karakter, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.
Het hoofddoel dit jaar moest het DH WK worden in Monfalcone. We wisten dat het licht weer zou worden en dat er veel strategische keuzes gemaakt moesten worden. We hebben twee trainingsevenementen ingepland tijdens welke we de boot en de zeilgarderobe geoptimaliseerd hebben.
Het WK bestond initieel uit twee wedstrijden. De eerste wedstrijd, een coastal van ongeveer 8 uur, leek uitdagend maar goed voor onze boot te worden; wind, heel veel regen en onweersbuien. Of het laatste of 1 na laatste de reden was dat de Italiaanse organisatie de eerste wedstrijd afgelast heeft, is voor ons nog steeds niet duidelijk.
Op donderdag zijn we de “lange offshore” gestart: 190 mijl over Adriatische zee, langs een moeilijke kust lijn met veel mogelijkheden. De weermodellen waren niet veelbelovend en convergeerden niet. De favoriet voor de race was een andere neo 430; Neomind, welke jaren optimalisatie achter de rug heeft zitten. Als niet locals keken we veel naar hun maar we merkten al snel dat deze heren te veel risico namen. We hielden vast aan onze conservatieve tactiek; hard varen, risico volle investeringen beperken en vooral op tijd cashen.
Het zat niet overal mee in de race. Het laten zakken van onze A2 op hoge koers zorgde ervoor dat onze spinaker val over de top van de square head main zat. Ik moest de mast in en dat liefst zonder een compromis te doen in de bootsnelheid. Ook op het keerpunt van de race was het moeilijk. Het was middernacht, de wind was 15-20 knopen door een nabije onweersbui en onze A2 moest erop. Er was weinig ruimte onder ons maar we wilden onze voorsprong niet weg geven. Martin heeft weinig ervaring met ‘s nachts sturen onder spinaker en had ook moeite met het lezen van de getallen. Toen we de boot eindelijk op gang en in zeker mate opgeruimd hadden draaide de wind snel waardoor we over wilden gaan op onze A0. Tijdens dit proces draaide de wind verder dus schakelden we snel en haalden we de A2 eraf om verder te gaan onder genua. Jammer dat we aan de wind verder moesten maar wat was het fijn toen ik 5 minuten later mijn ogen even een uurtje dicht kon doen.
Aangekomen kregen we een vrijboord meting. Met een heel zeilteam is dit een gedoe, maar dual handed haalt het de lol er wel vanaf. Alles moet van de boot inclusief zeilen, lijnen en safety equipment. Alles voor een eerlijke wedstrijd met een gedegen rating systeem. Dat is dat ORC wel!
Toen we eerder deze zomer naar de planning van 2026 keken, hadden we het wk in Scheveningen helaas van de agenda gehaald. Tijdens de delivery naar Monfalcone had ik Martin er toch in weten te luizen. Bij winst moesten we wel naar Scheveningen. We onderzoeken de mogelijkheden en hopen daar in 2026 aan de start te verschijnen om onze titel te verdedigen!
Tags:
Reisverslag
Post by
Watervereniging Breskens
oktober 14, 2025
oktober 14, 2025